Hoe zijn de benen na de vakantie?
Na een week weer wat scherper te hebben getraind stond er toch een (trainings)wedstrijdje op het programma. Een thuiswedstrijd in het vertrouwde Pijnacker, vestigingsplaats van de teamsponsor, Agium.
Vooraf was een fotoshoot gepland en nadat die was gedaan kon er nog even worden ingelopen. Tijdens het inlopen kwamen de koplopers van de 10 kilometer, waaronder Stephan, voorbij vliegen en sloot ik me even een stukje aan om een kort tempoloopje te doen. Toen ik omdraaide en alle lopers op de 10 kilometer was gepasseerd kwam ik Melvin, teamgenoot van LTV, tegen en samen liepen we rustig verder naar de Start.
De spanning was voelbaar, maar de goede sfeer overheerste nog meer rond het startgebied! Best een ontspannen sfeer, want ook de startboog ging er vlak voor de start nog even bij liggen. Maar om 13:15 hoorde ik toch tussen neus en lippen door het verlossende startschot. Ik moet toegeven dat ik niet echt op stond te letten. Maar zou ik de hele race wel scherp zijn?
De eerste kilometer liep ik me eigenlijk direct al los van de mogelijke concurrenten en tot 10 kilometer ging alles ook letterlijk en figuurlijk voor de wind. Op de weg terug werd duidelijk dat de snelle kilometertijden enigszins te danken waren aan de meewind. Die omstandigheid zorgde dan ook voor wat langzamere kilometers tijdens de laatste 5 kilometer. Erg lastig op een wisselend en bochtig parcours.
Het was ook een beetje knokken tegen de lichte steken rond mijn lever, dat maakte het nog net iets zwaarder dan ik eigenlijk had verwacht. Eigenlijk had ik het inmiddels ook wel gezien en wilde ik zo snel mogelijk over de streep lopen. Ik schakelde een tandje terug en liet mijn lichaam enigszins ontspannen naar de Finish uitlopen, maar kon niet voorkomen dat m´n lichaam nog even sputterde het laatste stuk.
De laatste 200 meter waren weer magisch, geweldig om op “eigen terrein” de titel weer op te mogen strijken.
Het kostte wat moeite, maar dan heb je ook weer wat moois! Er zat zelfs een snellere eindtijd dan vorig jaar, onder pittige omstandigheden en na een tijdje vakantie was dat weer een resultaat om trots op te zijn. Met bijna een complete top 10 klassering aan Agium- en LTV-lopers was dit een ware opsteker voor Dick en nog meer exposure voor Agium. Een soepele geoliede loopmachine!
Vooraf was een fotoshoot gepland en nadat die was gedaan kon er nog even worden ingelopen. Tijdens het inlopen kwamen de koplopers van de 10 kilometer, waaronder Stephan, voorbij vliegen en sloot ik me even een stukje aan om een kort tempoloopje te doen. Toen ik omdraaide en alle lopers op de 10 kilometer was gepasseerd kwam ik Melvin, teamgenoot van LTV, tegen en samen liepen we rustig verder naar de Start.
De spanning was voelbaar, maar de goede sfeer overheerste nog meer rond het startgebied! Best een ontspannen sfeer, want ook de startboog ging er vlak voor de start nog even bij liggen. Maar om 13:15 hoorde ik toch tussen neus en lippen door het verlossende startschot. Ik moet toegeven dat ik niet echt op stond te letten. Maar zou ik de hele race wel scherp zijn?
De eerste kilometer liep ik me eigenlijk direct al los van de mogelijke concurrenten en tot 10 kilometer ging alles ook letterlijk en figuurlijk voor de wind. Op de weg terug werd duidelijk dat de snelle kilometertijden enigszins te danken waren aan de meewind. Die omstandigheid zorgde dan ook voor wat langzamere kilometers tijdens de laatste 5 kilometer. Erg lastig op een wisselend en bochtig parcours.
Het was ook een beetje knokken tegen de lichte steken rond mijn lever, dat maakte het nog net iets zwaarder dan ik eigenlijk had verwacht. Eigenlijk had ik het inmiddels ook wel gezien en wilde ik zo snel mogelijk over de streep lopen. Ik schakelde een tandje terug en liet mijn lichaam enigszins ontspannen naar de Finish uitlopen, maar kon niet voorkomen dat m´n lichaam nog even sputterde het laatste stuk.
De laatste 200 meter waren weer magisch, geweldig om op “eigen terrein” de titel weer op te mogen strijken.
Het kostte wat moeite, maar dan heb je ook weer wat moois! Er zat zelfs een snellere eindtijd dan vorig jaar, onder pittige omstandigheden en na een tijdje vakantie was dat weer een resultaat om trots op te zijn. Met bijna een complete top 10 klassering aan Agium- en LTV-lopers was dit een ware opsteker voor Dick en nog meer exposure voor Agium. Een soepele geoliede loopmachine!