“Een onverwachte wending"
Zo train je top, ben je super fit en heb je alle vertrouwen in nog veel meer goede trainingen en een paar dagen laten zit je ’s nachts op de pot met een plastic emmertje voor je neus te wachten op meer inhoudelijke zaken waarvan je niet verwacht dat het er maar uit blijft komen. Onsmakelijk en teleurstellend, maar nog vervelender is dat je zeer waarschijnlijk een paar belangrijke trainingen gaat missen de komende dagen en daarmee gedachten over 'trainingen inhalen'. Een klassieke fout misschien wel, want zo heel veel verlies je niet direct na al een paar weken goed te hebben getraind.
Dinsdagavond begon het met een gevoel van lusteloosheid en na het avondeten was ik dan ook minder vooruit te branden. Daarom ben ik toen maar vroeg naar bed gegaan om mijn lichaam de nodige rust te geven en te kunnen herstellen voor de geplande training van woensdagochtend. Na een paar uur slaap moest ik er toch echt weer uit om aan de lichamelijke signalen/uitingen toe te geven. Ongeveer een half uur later kon ik weer gaan liggen, maar heb nadien ook niet rustig meer kunnen slapen. Een dagje werken redde ik nog, maar qua lopen was de woensdag een rustdag met de hoop donderdagochtend toch wel weer een rustig duurloopje te kunnen doen.
Donderdagochtend voelde ik me al wat beter, maar het lichaam was nog niet helemaal hersteld. Het korte duurloopje deed me wel goed en na weer een dagje werken kreeg ik het ’s avonds zelfs nog voor elkaar weer een tempotraining te doen waarin ik slechts korte tempo’s deed op souplesse. Na deze training voelde ik me zelfs nog wel iets beter en zou ik vrijdagochtend de training van woensdag wel willen proberen. Proberen daar bleef het bij, want de signalen die ik van mijn lichaam kreeg waren duidelijk.
Vrijdagavond was er nog een poging de training, alternatief met de nodige pauzes, te vervolgen omdat het lichaam alweer wat beter voelde. Het werden weer wat langere tempoblokken met ook weer de nodige pauzes om het lichaam niet te hard aan te pakken en daarmee ook nog kunnen herstellen met deze lichtere prikkels. De zaterdag besloten weer een rustdag in te lassen om zondag de prikkeltraining misschien weer te kunnen doen.
Door de rustdag herstelde ik goed en zondagochtend leek ik voldoende hersteld om weer een pittige training aan te kunnen, wat nog iets pittiger zou zijn doordat er weer in Meijendel getraind werd. Dit keer iets minder pittig dan de vorige zondag, maar pittig genoeg over het fietspad richting Katwijk. Iets meer dan een half uur heen met wisseltempo’s kwam ik in Katwijk aan en toen ik omdraaide bleek mijn gevoel te kloppen waarom dat het niet zo heel lekker ging. Naast een wat onzeker gevoel door een paar dagen niet optimaal getraind te kunnen hebben was het ook een lichte tegenwind dat het wat zwaarder maakte en dan vergeet ik natuurlijk nog het heuvelachtige parcours door het duingebied dat misschien wel het meest van invloed is van alles. Toch haal je er tijdens de training dan een of andere extra voldoening uit en wordt het mentaal ook een soort van matpartij om niet toe te geven. Gewoon doorpakken en blijven gaan tot je weer terug bent en de training erop zit. Als je dan nog wat over hebt kun je altijd nog een stukje vals plat omhoog lopen bij op de ronde rondom de boerderij, maar vandaag zat dat er niet in.
Het stuk tussenin vanaf de Wassenaarse slag is altijd even wat pittiger en daar moet je echt even op je gevoel terug kunnen vallen om de tempo’s te koppelen aan de mate van inspanning. Dus welk tempo loop je wanneer op welk stuk en komt dat qua gevoel overeen met het tempo dat je zou moeten lopen? Ook voor, dezelfde, weg terug was dat stuk even wat zwaarder. Toch merkte ik ook dat het tankje al wel aardig leeg was geraakt, maar ook de warmte was van invloed en ik verlangde naar een extra grote bidon met koel water of hersteldrank. Nog even doorzetten de laatste paar kilometers, maar voor ik het doorhad was ik al bijna weer terug. Het laatste stuk ging erg snel en welverdiend kon ik mijn herstelvoeding en het koele water waar ik zo naar had verlangd naar binnen werken. Niet te gulzig, maar behouden en genietend van een prikkeltraining die ik toch weer goed had doorstaan.
Nu fit blijven, lekker door blijven trainen en de tweede helft van de marathonvoorbereiding optimaal in vorm komen met nog wat hulp van de aanstaande trainingsstage in Spanje.
Het aftellen voor vertrek is begonnen! Nog 10....
Het aftellen voor vertrek is begonnen! Nog 10....