'Eerste Nederlander op de Coolsingel!'
Na afgelopen zondag was het middenrif kort daarna nog even gevoelig, gelukkig trok dat in de loop van de week snel weer weg en kon ik donderdag alweer lekker ontspannen een serie op wedstrijdtempo en harder lopen. Daarna was het afwachten hoe de reactie zou zijn en of de zaterdag niet al te hectisch zou verlopen, want alleen dan zou ik de vorm nog even goed kunnen testen in mijn etappe bij de Rotterdam Marathon.
Na een korte, maar goede, nacht besloot ik het er dan toch maar op te gaan wagen vandaag. Veel vroeger dan normaal stond ik op en maakte me klaar voordat René en familie voor de deur zouden staan. Rond de klok van acht vertrok de stoet naar Rotterdam, daar aangekomen vervolgden we de weg naar de ontmoetingsplek van AV de Koplopers. Ieder jaar hebben zij het weer goed voor elkaar en daar was er met drie andere teamgenoten (Jeroen, Marc en Jelle) afgesproken voordat we zouden gaan knallen op de estafette. Er werd tactisch nog wat overlegd en al snel ging ieder zijn weg naar het eigen startpunt. Als laatste loper zou het nog wel even duren voor ik van start kon gaan, dus begaf ik me naar het oorspronkelijke meetingpoint waar de verzorging in ieder geval op en top was.
Een tijdje heb ik daar rustig de laatste dingen doorgenomen en ongeveer een kwartier na de start van de Marathon was het tijd om alvast in te gaan lopen. Wat langer en intensiever dan vorige week, om te kijken hoe mijn lichaam vervolgens weer zou reageren tijdens de etappe. Bij terugkomst nog even wat uitgebreider oefeningen gedaan en spullen gepakt voor vertrek naar ‘BEM 3’, het derde wisselpunt. Hier zou ik nog wel eventjes moeten wachten, maar in die tijd kon ik nog mooi een praatje maken en de laatste voorbereidingen treffen. Verder was het leuk om veel toppers aan te moedigen die vandaag de hele Marathon liepen onder zeer gunstige omstandigheden. Langzaam aan kon ik me nu echt op gaan maken voor de wissel, althans dat hoopte ik...
Rond het verwachte tijdstip kwam Jelle aangezet met het estafettelint in zijn handen, maar kort daarvoor had een ander team al gewisseld. Het verbaasde mij dat dit team, met de andere René, toch nog voor ons zat. Helaas had dat ook wel gekund, want vaak hebben zij wel een snel team. De laatste loper was Wesley, dus ik kon me wel bedenken dat ik met een minuut achterstand erg hard door zou moeten lopen om eerst nog maar bij hem in de buurt proberen te komen. Misschien was het zelfs meer dan een minuut, maar ik was blij dat het naar mijn idee niet heel lang duurde. Maar goed, ik ontving het lint van Jelle en nu kon ik flink aan de bak en zette de achtervoling in. Van tevoren had ik me als doelen gesteld: ontspannen blijven en zo veel mogelijk kilometers onder de 3:10 te lopen, maar vooral niet te diep gaan.
Ik schrok een beetje van de eerste kilometer, 2:48, maar gelukkig waren de opvolgende kilometers een stuk rustiger. Het lukte goed ontspannen hard te lopen en na vijf kilometer te hebben gelopen kwam ik net boven de vijftien minuten door. Onderweg was er zelfs nu en dan even tijd om andere lopers aan te moedigen in hun strijd. Een strijd die ik niet hoefde te voeren, want ik was immers vlak voor het 30-kilometer-punt pas aan mijn race begonnen. Ik zag veel lopers voor me, maar had nog geen zicht op Wesley. Was de voorsprong niet veel groter geweest dan die minuut? Zou ik hem nog inhalen? Wanneer zou dat zijn? Hoe zou hij reageren? Wat zou ik dan doen?... Allerlei vragen die me bezig hielden terwijl ik nog enigszins ontspannen in hoog tempo door raaste. In de verte zag ik iemand lopen die me verdacht veel op hem leek, dus zette ik het tempo door!
Op het laatste stuk langs de Kralingse Plas was de achtervolging definitief ingezet en wist ik zeker dat hij het was. Het gat slonk steeds weer een beetje en even voorbij het 38-kilometer-punt was ik bijna aangesloten en naar mijn weten had hij nog niet omgekeken. Al snel had ik dan eindelijk de aansluiting en was ik hem voor het 39-kilometer-punt al voorbij. Voor mij geen reden om het rustiger aan te doen, maar juist een reden om het tempo ook nog langer dan de afgelopen tien kilometer. Overigens kwam ik na zo’n dertig minuten en veertig seconden door over tien kilometer. Dik twintig seconden harder dan afgelopen zondag in Brunssum!
Het tempo wist ik nog redelijk hoog te houden, maar het begon wel steeds zwaarder te worden en in mijn gedachten was ik al lang op de Coolsingel beland. Op het parcours had ik nog een kleine twee kilometer te gaan en probeerde kracht te putten uit iedere marathonloper die ik nog in wist te halen. Als het even kon moedigde ik ze nog aan, maar wilde ze zeker niet aansporen mij proberen te volgen en daarmee hun allerlaatste kilometers binnen een paar seconen in een hel te veranderen. Gelukkig voor hen leken ze daar geen moment aan te denken als ik ze passeerde, op een enkeling na. Met nog een kilometer te gaan had ik weer zicht op een paar snelle mannen en probeerde mijn tempo nog maar een keer wat te verhogen. Ik vond daarop de aansluiting en liep de laatste pas vijfhonder meter voor de streep voorbij. In de verte had ik mijn pijlen gericht op nog twee lopers die aan het laatste rechte stuk op de Coolsingel waren begonnen. Het duurde even, maar vlak voor de Finish wist ik er nog een van hen in te halen. Als vierde loper van ons team finishte ik tevens als eerste Nederlander in Rotterdam. Wesley finishte ruim een minuut achter mij en kort daar weer achter zat Jeroen met de eerste dame in de wedstrijd. Dit had zonder de inzet van mijn gemotiveerde teamgenoten natuurlijk nooit gelukt!
Kortom een geweldige dag voor zowel het team als mij persoonlijk, dit is een opsteker naar de komende wedstrijden en ik denk en hoop er dan ook meer uit te halen dan er tot nog toe uit is gekomen!