"Progressie in praktijk"
De eerste wedstrijd van 2017 en tevens de eerste keer dat ik daadwerkelijk in Egmond aan de start stond van deze mooie klassieker. In 2013 was ik goed in vorm en zag lang uit naar deelname aan de editie destijds, maar een griepje gooide roet in het eten en zo kon ik toen niet van start gaan. Die dag kan ik me tot op de dag van vandaag nog herinneren, vooral omdat ik toen zelf om dezelfde tijd mijn rustige duurloopje startte. Ik moest en zou lopen, het liefst in Egmond, maar een wedstrijd zat er voor mij helaas niet in. Achteraf bleek dat dit zelfs één van de snellere edities was en dus baalde ik een beetje extra dat ik toen niet aan de start kon verschijnen. Maar niet getreurd, het evenement keert jaarlijks terug en dit jaar was ik eindelijk van de partij om kennis te maken met de Halve van Egmond!
De vorm was nog lang niet wat het zou moeten zijn, maar ik zou toch zeker in staat moeten zijn een tijd onder één uur en twaalf minuten te lopen. Zo startte ik de wedstrijd hard, maar ontspannen. Het eerste deel van het parcours leidde ons heuvel af richting het strand, waar in de afgelopen weken duizenden zeesterren waren aangespoeld en we die vrijwel het hele stuk langs de kustlijn konden zien of soms moesten ontwijken. Tegen verwachting was de vloedlijn niet veel meer opgekomen en daarmee het stuk strand dat belopen kon worden wat breder. Ook was het strand vrij hard en waren er maar enkele ‘slechte stukken’ waar je een beetje wegzakte.
Ik had me voorgenomen tot het 5-kilometer-punt behouden te starten in een tempo dat zou leiden tot een tijd tussen 1:10 en 1:11. Dat ging in praktijk al wat harder, maar het voelde goed en nog redelijk ontspannen. Ik kwam tussen groepjes in te lopen, maar dat ben ik inmiddels wel gewend. Eigenlijk koos ik daar zelf ook een beetje voor door bij een groepje weg te lopen. Vervolgens koos ik mijn eigen tempo in de hoop later misschien nog wat gezelschap van andere lopers te krijgen of liever nog: concurrenten bij- en in te halen.
slagveld, voor de motoren wel te verstaan. Het was lastig om door het mulle zand heen te komen, wat ik zelf merkte en ook kon horen/ruiken bij die motoren. Na de heuvel op te zijn gekomen en passage van het 8-kilometer-punt vervolgde het parcours via een duinpad met weer mul zand. Dit was wel flink wat langer dan alleen een strand op-/afgang, maar aan de zijkanten was soms ruimte om daar even aan te ontsnappen. De gedachten begonnen af te dwalen en ik hoopte dat er snel een verhard pad zou volgen. Op een gegeven moment werd de ondergrond beter te belopen, maar bleef deze onverhard. Niet veel later waren daar de eerste verharde stukken parcours en doordat ik me sterk voelde kon de input van mijn energie zo beter vertaald worden met minder krachtverlies. Al was de zachtere ondergrond met de recente blessure misschien toch zo slecht nog niet qua belasting!
Inmiddels had ik ook al een aantal lopers ingehaald en was de achtervolging op twee andere concurrenten ingezet. Nadat ik rond het 10-kilometer-punt even een blik op mijn achtervolgers wierp bleek dat er ook op mij werd gejaagd vanuit het achterveld, onder andere door Paul. Maar snel weer de blik voor me uit geworpen naar mij prooien en tegelijk op oneindig. De focus was goed, maar ik merkte dat een wat hoger tempo toch wel enige moeite kostte en daardoor niet soepel door kon blijven lopen. Paul vond de aansluiting en vervolgens zetten we samen de achtervolging in op twee concurrenten voor ons. Het duurde niet lang meer voordat wij ons bij hen aansloten en inmiddels waren er vijftien kilometers gelopen. Kort nadat we de aansluiting hadden gevonden besloot ik gelijk het tempo te bepalen en trok flink door om verder door te lopen naar een groep concurrenten voor ons. We liepen nu met vier man sterk op die groep in en ook fysiek voelde ik me alsmaar sterker worden. Een paar kilometer later was ik tot mijn eigen verbazing los van de rest van de groep en het enige waar ik nog echt aandacht voor had was die groep even verderop.
Door hard te werken en het tempo steeds weer een klein beetje op te kunnen voeren vond ik uiteindelijk om en nabij het 19-kilometer-punt de aansluiting met deze groep. Het punt waarop de groep een beetje uit elkaar viel en een van de zwaardere stukken in het parcours aan de beurt was: de 'Bloedweg' heuvel op!
Zonder enige angst, maar met het volste vertrouwen hield ik me onderaan de heuvel heel even koest, maar voor deze heuvel was ik absoluut niet bang omdat dit in de afgelopen jaren misschien wel een specialiteit van me is geworden. Dus al snel schakelde ik een ‘tandje bij’, gooide de frequentie omhoog en liep de concurrenten een voor een voorbij. Bovenaan de heuvel liep alleen Frank nog voor mij uit op enkele meters van de groep. Vrijwel direct koos ik ervoor om ook, heuvel af, naar hem toe te lopen en op dat moment werd deze groep uit elkaar getrokken. Naast mij en Frank was er ook nog een Belgische atleet die niet van opgeven wist en zo werden de laatste kilometer erg spannend, want vlak vóór het 20-kilometer-punt wilde ik het tempo nog wel een keer op voeren, maar mijn lichaam vond het wel even mooi geweest voor nu.
Mooi geweest in de zin van krampachtige verschijnselen, zeer waarschijnlijk doordat ik in een te gespannen houding het tempo al vroeg voor de finish toch wat te snel doorvoerde. Daardoor moest ik het tempo toch echt wat laten zakken met de Belg en Frank nog steeds op de hielen. Even later volgde de laatste pittige heuvel vlak vóór de finish, daar kwamen zij mij toch voorbij en ik wist dat het buiten mijn grenzen lag in hun tempo mee te gaan. Daarom moedigde ik Frank nog even aan en bleef toch proberen zo min mogelijk terrein te verliezen op de twee.
In de laatste honderden meters vocht ik voor iedere meter en ik voelde dat er nog wel een lange eindsprint in zat. Het bleek dat ik niet de enige was, want de afstand tot Frank bleef vrijwel gelijk en het tempo was toch echt veranderd in een eindsprint. Ergens had ik nog oog voor de klok, met koeienletters boven de finish, en vol verbazing sprintte ik door naar de streep. Daar aangekomen kon ik het even niet bevatten, maar ik was zojuist gefinisht in een tijd van 1:08.20 met een uitermate goed opgebouwde race!