'Zwemmen achter de Kenianen'
Na donderdagavond gewoon een standaard baantraining te hebben gedaan was het maar de vraag of ik vandaag in Hilversum wel voluit zou gaan. De benen voelden goed en het zelfvertrouwen was groot genoeg om de uitdaging aan te gaan. Vooraf werden we goed ontvangen waar de wedstrijdatleten zich konden verzamelen en kwam daar een paar andere snelle mannen tegen die mij een hoop weerstand zouden kunnen bieden in de race voor snelste Nederlander. De tijd leek te vliegen en al snel werd er door ieder zijn eigen warming-up gedaan om optimaal voorbereid aan de start te staan. Rond de klok van half twaalf begaf ik me samen met andere atleten naar de start en hier werden de laatste versnellingen ook nog even afgewerkt. Even leek het weer vlak voor de start nog even om te gaan slaan, maar gelukkig viel dat mee en hadden we nagenoeg nergens last van. Tijdens het inlopen was al wel duidelijk dat de wind de eerste twee kilometer wel een rol zou kunnen gaan spelen, vlak nadat we waren gestart kwamen we daar dan ook wel achter.
De Kenianen leken het niet zo nauw te nemen met deze tegenwind en liepen langzaam iets op ons, de achtervolgers, uit. Het was geen grote voorsprong, want nadat ik weg was gelopen van de rest liep ik vanaf het 3-kilometer-punt zelfs weer iets op ze in. Na een kleine vier kilometer hoopte ik zelfs nog de aansluiting te kunnen gaan vinden, maar waar het parcours hier vals plat verder liep ontbrak het mij toch heel eventjes aan echte power in de benen. Ik had immers gewoon normaal doorgetraind en niet specifiek naar deze wedstrijd toe gewerkt. Maar goed, lekker doorgaan waar ik mee bezig was en knokken om er heel misschien later nog wat dichter bij te komen.
Nadat ik het idee van aansluiting bij de snelle Afrikaanse kopgroep had losgelaten volgde direct een hoop vragen met betrekking tot mijn achtervolgers. Ik had me voorgenomen niet om te kijken en gewoon zo hard mogelijk door te blijven lopen. Onderweg kon ik hier en daar aan het publiek horen wat mijn voorsprong ongeveer zou moeten zijn en ik schat dat dit bijna de hele tijd maar maximaal tien seconden zou moeten zijn. De kilometers tikte ik weg en rond het 6-kilometer-punt zag ik dat één van de snelle Kenianen een gaatje had laten vallen, zo kreeg ik weer wat hoop om misschien nog wel een plekje op te schuiven voordat we zouden finishen. Tegelijk bleef ik met mijn gedachten en vooral mijn gehoor bij de signalen die me lieten weten hoe groot mijn voorsprong nog moest zijn op mijn achtervolgers.
Vanaf het 7-kilometer-punt begon ik in mijn hoofd ook af te tellen, maar rond het 8-kilometer-punt kreeg ik het even heel zwaar. De angst voor krampen begon heel even door mijn hoofd te spoken, maar vrijwel direct ging ik over op het loslaten en vrij snel liep ik weer een stuk meer ontspannen hard door. Makkelijk voelde het niet. Ook het gaatje tussen mij en de Keniaan bleef ongeveer even groot tot aan het 9-kilometer-punt. Bij het ingaan van de laatste kilometer was het hier en daar behoorlijk glad door de natte kinderkoppen, dat liep alles behalve lekker. De oplossing? Lekker op de stoep gaan lopen die nog redelijk droog was!
Het laatste stuk naar de Finish was spannend, want mijn tempo was zonder twijfel eventjes gezakt. Hierdoor had ik het gevoel dat ik wat had toegegeven op mijn achtervolgers en dat was ook zo. Het bleek er nog maar eentje te zijn, Joeri, die ik zag lopen toen ik op zo’n driehonderd meter voor de streep nog even over mijn schouder keek of ik ‘safe’ was. In mijn beleving zat hij nu wel heel dicht achter me, waarop ik besloot zo hard mogelijk door te knallen tot aan de Finish. Het duurde nog even voordat de boog goed zichtbaar werd en ik had van tevoren niet gekeken hoe het stuk parcours tot aan de Finish er precies uitzag, spannend dus!
Met nog een kleine honderd meter te gaan en zicht op de Finish wist ik dat het nu wel moest gaan lukken om mijn vierde plek in de wedstrijd als eerste Nederlander niet meer af te gaan staan. Ik keek nog een keer om voor de zekerheid en stak mijn armen in de lucht voor een overwinning. Op een vierde plek in de wedstrijd na, zwemmend tussen de Kenianen en de rest werd ik eerste in het BeNeLux-klassement en was super tevreden met de gelopen tijd. Vooral omdat de achterstand op de eerste drie, allen Keniaan, niet eens zo heel groot was. Ik vermoed dat dit nog wel eens een beter seizoen zou kunnen gaan worden dan afgelopen jaar!